Brązowy wazon rzeźba z gliny szamotowej

Cechy rzeźbiarskiego wazonu

Z cienko wyprowadzonego płata jasnej gliny szamotowej artystka wymodelowała falującą, promieniście ułożoną bryłę. Płaty układają się jak warstwy skalne, zbiegają do głębokiej gardzieli i unoszą się na krawędziach w postaci korony o postrzępionym, nieregularnym obrysie. To nie tylko gest estetyczny — takie „karbowanie” usztywnia ściany i pozwala utrzymać niezwykle delikatne, misternie prowadzone krawędzie.

Z zewnątrz powierzchnia jest satynowa, mineralna w dotyku, z drobnym „piegiem” szamotu widocznym pod światło. Wnętrze zostało pokryte transparentnym szkliwem, dzięki czemu wazon jest w pełni wodoodporny i bezpieczny dla świeżych kompozycji. Zestawienie surowej, lekko matowej skóry na zewnątrz i szkliwionej głębi wewnątrz daje piękny kontrast wizualny i funkcjonalny.

Kolorystyka widoczna na zdjęciach to głęboki grafit/antracyt z ciepłymi, ziemistymi podtonami i naturalnym nakrapianiem. Efekt ten powstaje na jasnym, szamotowym czerepie poprzez pracę z barwionymi angobami i tlenkami oraz wysokotemperaturowy wypał, który podkreśla teksturę grogu. Skóra wazonu przypomina ciemny bazalt, a światłocień w falach daje skojarzenia z roślinną rozetą, muszlą koralową albo pofalowaną krawędzią morskiej skały. Dzięki tak zbudowanej bryle obiekt świetnie prowadzi łodygi: przylgają do załamań, a kompozycja „stoi” wysoko i lekko. Równie przekonująco wazon działa jako samodzielny obiekt sztuki użytkowej — rzeźba, która zmienia się wraz ze światłem dnia.